مقایسه میزان تاثیر پلی هیدروسیس هسته ای روی 9 هیبرید کرم ابریشم

بیماری گراسری با عامل مولد پلی هیدروسیس هسته ای (NPV)، عمده ترین آلاینده بیولوژیک و عامل اصلی مرگ و میر کرم ابریشم می باشد. NPV به دلیل دامنه وسیع اثرگذاری بر روی تعداد قابل توجهی از حشرات، جایگاه ویژه ای را در کنترل بیولوژیک حشرات آفات به خود اختصاص داده است.امروزه پژوهش های نوین به منظور کاربردهای بیوتکنولوژی بر روی NPV در حال انجام می باشد که در آینده نزدیک، افق روشنی را در خصوص حامل های فعال در پروتیین سازی نمایان خواهد نمود.NPV به دلیل قابلیت های ویژه در همانندسازی سریع، توانایی گسترده ای در سازوکارهای انتقال ژن از خود بروز داده است.پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان اثرات NPV بر روی 9 هیبرید کرم ابریشم در قالب طرح کاملا تصادفی مشتمل بر 5 تکرار برای هر هیبرید و هر تکرار با جمعیتی به میزان 110 عدد لارو پوست اندازی نموده سن چهارم انجام شده است.سوسپانسیون همولنف لاروهای آلوده پس از خالص سازی بر روی برگ های توت به صورت مصنوعی اسپری شده و تلفات حاصل از بیماری گراسری به صورت روزانه ثبت و جمع آوری شده اند.نتایج حاصل از این آلوده سازی که با دوز LD50 و به ازای هر لارو 550 پی پی ام صورت گرفته است، نشان می دهد که هیبریدهای 110×107 و ( 104×110)×107 دارای بیشترین پیله سالم و شفیره زنده می باشند و بیشترین مقاومت را از خود بروز داده اند (110×104)×(103×1-m1) و با بیشترین عملکرد پیله در زنده اول تولید قرار دارند. در حالی که koming2× Xinhang3 ، حساس ترین ترکیب ژنتیکی موجود می باشد.